wagabunda
Polish edit
Etymology edit
Borrowed from French vagabond, from Latin vagābundus.
Pronunciation edit
Noun edit
wagabunda m pers
- (dated or literary) vagabond, wanderer, vagrant
- Synonyms: włóczęga, wędrowiec, obieżyświat, włóczykij, tramp
Declension edit
Declension of wagabunda
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | wagabunda | wagabundy |
genitive | wagabundy | wagabundów |
dative | wagabundzie | wagabundom |
accusative | wagabundę | wagabundów |
instrumental | wagabundą | wagabundami |
locative | wagabundzie | wagabundach |
vocative | wagabundo | wagabundy |
Derived terms edit
adjective