wyśmienity

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish wyśmienity, from *wyśmień +‎ -ity, from Proto-Slavic *vysmenь (“height”), from *vysъ.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɨ.ɕmjɛˈɲi.tɨ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -itɨ
• Syllabification: wy‧śmie‧ni‧ty

Adjective

wyśmienity (comparative wyśmienitszy, superlative najwyśmienitszy, derived adverb wyśmienicie)

1. delicious, exquisite (especially of food)

   Synonyms: see Thesaurus:dobry

Declension

Declension of wyśmienity (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	wyśmienity		wyśmienita	wyśmienite	wyśmienici	wyśmienite
genitive	wyśmienitego		wyśmienitej	wyśmienitego	wyśmienitych
dative	wyśmienitemu		wyśmienitej	wyśmienitemu	wyśmienitym
accusative	wyśmienitego	wyśmienity	wyśmienitą	wyśmienite	wyśmienitych	wyśmienite
instrumental	wyśmienitym		wyśmienitą	wyśmienitym	wyśmienitymi
locative	wyśmienitym		wyśmienitej	wyśmienitym	wyśmienitych

Derived terms

noun

• wyśmienitość

 

Further reading

• wyśmienity in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wyśmienity in Polish dictionaries at PWN