wyczyniec

Polish

Etymology

From wyczyn +‎ -iec.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɨˈt͡ʂɨ.ɲɛt͡s/
• Rhymes: -ɨɲɛt͡s
• Syllabification: wy‧czy‧niec

Noun

wyczyniec m inan

1. any of various grasses belonging to the genus Alopecurus

Declension

Declension of wyczyniec

	singular	plural
nominative	wyczyniec	wyczyńce
genitive	wyczyńca	wyczyńców
dative	wyczyńcowi	wyczyńcom
accusative	wyczyniec	wyczyńce
instrumental	wyczyńcem	wyczyńcami
locative	wyczyńcu	wyczyńcach
vocative	wyczyńcu	wyczyńce

Further reading

• wyczyniec in Polish dictionaries at PWN