wzmówić
Polish edit
Etymology edit
From wz- + mawiać. First attested in the 16th century. Compare Old Polish wzmawiać.
Pronunciation edit
Verb edit
wzmówić pf
- (reflexive with się, rare) to agree, to arrange, to set up a meeting
- Synonym: umówić się
- 16th century, Piotr Skarga, Żywoty świętych starego i nowego Zakonu na każdy dzień przez cały rok[1], volume 3, Marzec, published 1881, page 123:
- Po śmierci tedy ich obaj się wzmówili, aby szli na puszczę, a […]
- After they died, they both agreed to go into the wilderness, and
- 1883, Adam Gorczyński, Powieści Jadama[2], page 178:
- Nowinę tę wziąłem za to, czém jest, a to, brzydkiém kłamstwem, a jako wierny sługa kraju a gorliwy dobadałem się prawdy, abym takową wam przesłać mógł, a ta jest: iż łotrzyk pewien, Rychlicki z nazwania, podobien z oblicza nieboszczykowi królowi, z tego podobieństwa korzystać nieomieszkał, więc wzmówił się z Zofią Melsztyńską, od niéj podżegany, na jéj wsparcie dufny, jako się ogłosił w Melsztytnie być królem to samo po kraju całym uczynić zamierza.
- I took this news for what it is, and this is an ugly lie, and as a faithful and zealous servant of the country, I found out the truth so that I could send it to you, and this is: that a certain rogue, Quick by name, similar in countenance to the late king, he did not fail to take advantage of this similarity, so he made a deal with Zofia Melsztyńska, incited by her, confident in her support, as he announced himself to be king in Melsztytno, he intends to do the same throughout the country.
Conjugation edit
Related terms edit
verbs