See also: Yanik and Yanık

Turkish edit

Etymology edit

Inherited from Ottoman Turkish یانق (yanıḳ, burnt, scorched),[1] from یانمق (yanmaḳ, to burn, to be consumed by fire), from Proto-Turkic *yan- (to burn, to blaze up),[2][3] morphologically yan- +‎ -ık. Cognates with Azerbaijani yanıq, Turkmen ýanyk, Uzbek yoniq.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /jaˈnɯk/
  • Hyphenation: ya‧nık

Adjective edit

yanık

  1. Something that is burnt or burning.
  2. Darkened in tone; tanned skin.
  3. (figuratively) In distress, sad.
    Synonyms: üzgün, hüzünlü
  4. (figuratively) Inducing sadness, touching.
    Synonyms: hazin, dokunaklı

Declension edit

Noun edit

yanık (definite accusative yanığı, plural yanıklar)

  1. A spot or the mark left on a surface that was burnt.

Declension edit

Inflection
Nominative yanık
Definite accusative yanığı
Singular Plural
Nominative yanık yanıklar
Definite accusative yanığı yanıkları
Dative yanığa yanıklara
Locative yanıkta yanıklarda
Ablative yanıktan yanıklardan
Genitive yanığın yanıkların

Derived terms edit

References edit

  1. ^ Redhouse, James W. (1890) “یانق”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 2194
  2. ^ Starostin, Sergei, Dybo, Anna, Mudrak, Oleg (2003) “*jan-, *jan-tɨr-”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill
  3. ^ Nişanyan, Sevan (2002–) “yan-”, in Nişanyan Sözlük

Further reading edit