zadąć

See also: zadać and żądać

Old Polish

Etymology

From za- +‎ dąć. First attested in c. 1470.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /zadɑ̃t͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /zadɑ̃t͡ɕ/

Verb

zadąć pf

1. to blow, sometimes here as a sign of contempt
   • 1977-1980 [c. 1470], urowska-Górowska Wanda, Kyas Vladimir, editors, Mamotrekty staropolskie‎^{[1], [2], [3]}, page 257:

     Zadąliscze conflastis (in omni loco... offertur nomini meo oblatio munda..., et vos polluistis illud... et exsufflastis illud... et intulistis de rapinis claudum et languidum Mal 1, 13)

     [Zadąliście conflastis (in omni loco... offertur nomini meo oblatio munda..., et vos polluistis illud... et exsufflastis illud... et intulistis de rapinis claudum et languidum Mal 1, 13)]

Descendants

• Polish: zadąć

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “zadąć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish zadąć. By surface analysis, za- +‎ dąć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈza.dɔɲt͡ɕ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈza.dɔ̃t͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -adɔɲt͡ɕ
• Syllabification: za‧dąć

Verb

zadąć pf (imperfective zadymać)

1. (transitive, of wind) to blow hard [+ w (accusative) = into what], [+ od (genitive) = from where]
2. (transitive, of snow or rain) to cover, to strew (to cover during a gale or flurry)
3. (transitive) to blow (to push air through something producing sound) [+ w (accusative) = into what]
4. (transitive, of an object) to blow (to give sound)

   Synonyms: dmuchnąć, zagrać

Conjugation

Conjugation of zadąć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zadąć
future tense	1st	zadmę			zadmiemy
	2nd	zadmiesz			zadmiecie
	3rd	zadmie			zadmą
	impersonal	zadmie się
past tense	1st	zadąłem, -(e)m zadął	zadęłam, -(e)m zadęła	zadęłom, -(e)m zadęło	zadęliśmy, -(e)śmy zadęli	zadęłyśmy, -(e)śmy zadęły
	2nd	zadąłeś, -(e)ś zadął	zadęłaś, -(e)ś zadęła	zadęłoś, -(e)ś zadęło	zadęliście, -(e)ście zadęli	zadęłyście, -(e)ście zadęły
	3rd	zadął	zadęła	zadęło	zadęli	zadęły
	impersonal	zadęto
conditional	1st	zadąłbym, bym zadął	zadęłabym, bym zadęła	zadęłobym, bym zadęło	zadęlibyśmy, byśmy zadęli	zadęłybyśmy, byśmy zadęły
	2nd	zadąłbyś, byś zadął	zadęłabyś, byś zadęła	zadęłobyś, byś zadęło	zadęlibyście, byście zadęli	zadęłybyście, byście zadęły
	3rd	zadąłby, by zadął	zadęłaby, by zadęła	zadęłoby, by zadęło	zadęliby, by zadęli	zadęłyby, by zadęły
	impersonal	zadęto by
imperative	1st	niech zadmę			zadmijmy
	2nd	zadmij			zadmijcie
	3rd	niech zadmie			niech zadmą
passive adjectival participle		zadęty	zadęta	zadęte	zadęci	zadęte
anterior adverbial participle		zadąwszy
verbal noun		zadęcie

Further reading

• zadąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zadąć in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “zadąć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “zadąć”, in Słownik języka polskiego‎^[4]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “zadąć”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[5]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “zadąć”, in Słownik języka polskiego‎^[6] (in Polish), volume 8, Warsaw, page 62
• zadąć in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego