zamieszanie

Polish

Etymology

From zamieszać +‎ -anie.

Pronunciation

• IPA^(key): /za.mjɛˈʂa.ɲɛ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -aɲɛ
• Syllabification: za‧mie‧sza‧nie

Noun

zamieszanie n

1. verbal noun of zamieszać
2. stir, commotion, chaos, ruckus (agitated disturbance or a hubbub)

   Synonyms: see Thesaurus:zamieszanie

Declension

Declension of zamieszanie

	singular
nominative	zamieszanie
genitive	zamieszania
dative	zamieszaniu
accusative	zamieszanie
instrumental	zamieszaniem
locative	zamieszaniu
vocative	zamieszanie

Further reading

• zamieszanie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zamieszanie in Polish dictionaries at PWN