kutyái
Hungarian edit
Etymology edit
kutya + -i (possessive suffix)
Pronunciation edit
Noun edit
kutyái
- third-person singular multiple-possession possessive of kutya
Declension edit
| Inflection (stem in long/high vowel, back harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | — | kutyái |
| accusative | — | kutyáit |
| dative | — | kutyáinak |
| instrumental | — | kutyáival |
| causal-final | — | kutyáiért |
| translative | — | kutyáivá |
| terminative | — | kutyáiig |
| essive-formal | — | kutyáiként |
| essive-modal | — | kutyáiul |
| inessive | — | kutyáiban |
| superessive | — | kutyáin |
| adessive | — | kutyáinál |
| illative | — | kutyáiba |
| sublative | — | kutyáira |
| allative | — | kutyáihoz |
| elative | — | kutyáiból |
| delative | — | kutyáiról |
| ablative | — | kutyáitól |
| non-attributive possessive - singular |
— | kutyáié |
| non-attributive possessive - plural |
— | kutyáiéi |