απαρακίνητος

Greek

Adjective

απαρακίνητος • (aparakínitos) m (feminine απαρακίνητη, neuter απαρακίνητο)

1. not urged on, not spurred on
2. spontaneous

Declension

Declension of απαρακίνητος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	απαρακίνητος •	απαρακίνητη •	απαρακίνητο •	απαρακίνητοι •	απαρακίνητες •	απαρακίνητα •
genitive	απαρακίνητου •	απαρακίνητης •	απαρακίνητου •	απαρακίνητων •	απαρακίνητων •	απαρακίνητων •
accusative	απαρακίνητο •	απαρακίνητη •	απαρακίνητο •	απαρακίνητους •	απαρακίνητες •	απαρακίνητα •
vocative	απαρακίνητε •	απαρακίνητη •	απαρακίνητο •	απαρακίνητοι •	απαρακίνητες •	απαρακίνητα •

Related terms

• see: κινητός (kinitós, “mobile”) and κινώ (kinó, “to move”)