betekenen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch betekenen, from Old Dutch *bitēknon. Equivalent to be- +‎ tekenen.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈteːkənə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧te‧ke‧nen
• Rhymes: -eːkənən

Verb

betekenen

1. (transitive) to mean, to signify

Inflection

Conjugation of betekenen (weak, prefixed)
infinitive	betekenen
past singular	betekende
past participle	betekend
infinitive	betekenen
gerund	betekenen n
	present tense	past tense
1st person singular	beteken	betekende
2nd person sing. (jij)	betekent	betekende
2nd person sing. (u)	betekent	betekende
2nd person sing. (gij)	betekent	betekende
3rd person singular	betekent	betekende
plural	betekenen	betekenden
subjunctive sing.1	betekene	betekende
subjunctive plur.1	betekenen	betekenden
imperative sing.	beteken
imperative plur.1	betekent
participles	betekenend	betekend
1) Archaic.

Derived terms

• betekenis
• onbetekenend

 

Descendants

• Afrikaans: beteken