Çan

Turkish

Çan ilçesi

Etymology

From Ottoman Turkish چاڭ (“Çaŋ”).

Pronunciation

• IPA^(key): /tʃʰan/

Proper noun

Çan

1. A town and district of Çanakkale, Turkey

Declension

    declension of Çan

	singular	plural
nominative	Çan	Çanlar / Çan'lar
accusative	Çan'ı	Çanları / Çan'ları
dative	Çan'a	Çanlara / Çan'lara
locative	Çan'da	Çanlarda / Çan'larda
ablative	Çan'dan	Çanlardan / Çan'lardan
genitive	Çan'ın	Çanların / Çan'ların

    possessive of Çan

	singular	plural
benim (my)	Çan'ım	Çanlarım / Çan'larım
senin (your)	Çan'ın	Çanların / Çan'ların
onun (his/her/its)	Çan'ı	Çanları / Çan'ları
bizim (our)	Çan'ımız	Çanlarımız / Çan'larımız
sizin (your)	Çan'ınız	Çanlarınız / Çan'larınız
onların (their)	Çan'ı / Çanları / Çan'ları	Çanları / Çan'ları

Derived terms

• Çanlı