ümmet

See also: ümmət

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish امت (ümmet), from Arabic أُمَّة (ʔumma).

Pronunciation

• IPA^(key): /ym.met/

Noun

ümmet (definite accusative ümmeti, plural ümmetler)

1. ummah

Declension

Inflection
Nominative	ümmet
Definite accusative	ümmeti
	Singular	Plural
Nominative	ümmet	ümmetler
Definite accusative	ümmeti	ümmetleri
Dative	ümmete	ümmetlere
Locative	ümmette	ümmetlerde
Ablative	ümmetten	ümmetlerden
Genitive	ümmetin	ümmetlerin