þýðleikr

Old Norse

Etymology

From þýðr +‎ -leikr.

Noun

þýðleikr m

1. attachment, affection

Declension

  Declension of þýðleikr (strong a-stem)

masculine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	þýðleikr	þýðleikrinn	þýðleikar	þýðleikarnir
accusative	þýðleik	þýðleikinn	þýðleika	þýðleikana
dative	þýðleiki	þýðleikinum	þýðleikum	þýðleikunum
genitive	þýðleiks	þýðleiksins	þýðleika	þýðleikanna

References

• þýðleikr in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.