þvættingur

Icelandic

Etymology

From þvætta +‎ -ingur.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈθvaihtiŋkʏr/

Noun

þvættingur m (genitive singular þvættings, no plural)

1. nonsense, gibberish

   Synonyms: þrugl, þvæla, vitleysa, rugl

Declension

declension of þvættingur

m-s1	singular
	indefinite	definite
nominative	þvættingur	þvættingurinn
accusative	þvætting	þvættinginn
dative	þvættingi	þvættingnum
genitive	þvættings	þvættingsins