łokać

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *lokàti.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɫɔkat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɫɔkat͡ɕ/

Verb

łokać impf

1. to lap, to guzzle
   • 1901 [1471], Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, volume V, page 33:

     Lokacz lambere (dixit dominus ad Gedeon: Qui lingua lambuerint aquas, sicut solent canes lambere, separabis eos seorsum, qui autem curvatis genibus biberint in altera parte erunt Jud 7, 5)

     [Łokać lambere (dixit dominus ad Gedeon: Qui lingua lambuerint aquas, sicut solent canes lambere, separabis eos seorsum, qui autem curvatis genibus biberint in altera parte erunt Jud 7, 5)]

Related terms

nouns

• połok

 

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “łokać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN