świrbieć
Old Polish
editEtymology
editInherited from Proto-Slavic *svьrběti.
Pronunciation
editVerb
editświrbieć impf
- to itch
- 1915 [XV med.], Jan Łoś, editor, Przegląd językowych zabytków staropolskich do r. 1543[1], page 523:
- Nye bądze szwyrbyalo any bądze dropano tunc gaudes defricacione
- [Nie będzie świrbiało ani będzie dropano tunc gaudes defricacione]
Related terms
editnoun
Descendants
edit- Polish: świerzbić
References
edit- B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “(świerzbieć) świrbieć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN