Λαέρτεω

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /laː.ér.te.ɔː/ → /laˈer.te.o/ → /laˈer.te.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /laː.ér.te.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /laˈer.te.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /laˈer.te.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /laˈer.te.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /laˈer.te.o/

Proper noun

Λᾱέρτεω • (Lāérteō)

1. genitive singular of Λᾱέρτης (Lāértēs)