Προκοπίου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.ko.pí.uː/ → /pro.koˈpi.u/ → /pro.koˈpi.u/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.ko.pí.uː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.koˈpi.u/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.koˈpi.u/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.koˈpi.u/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.koˈpi.u/

Proper noun

Προκοπῐ́ου • (Prokopíou) m

1. genitive singular of Προκόπῐος (Prokópios, “Procopius, Prokopios”)