Συμπληγάς

See also: Κυάνεα

Ancient Greek

Etymology

From σῠμπλήσσομαι (sumplḗssomai, “strike together”) +‎ -ᾰς (-as).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sym.plɛː.ɡás/ → /sym.pliˈɣas/ → /sim.bliˈɣas/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sym.plɛː.ɡás/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sym.ple̝ˈɡas/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sym.pliˈɣas/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sym.pliˈɣas/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sim.bliˈɣas/

Proper noun

Σῠμπληγᾰ́ς • (Sumplēgás) f (genitive Σῠμπληγᾰ́δος); third declension

1. one of the two Symplegades

Inflection

Third declension of ἡ Σῠμπληγᾰ́ς; τῆς Σῠμπληγᾰ́δος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ Σῠμπληγᾰ́ς hē Sumplēgás	τὼ Σῠμπληγᾰ́δε tṑ Sumplēgáde	αἱ Σῠμπληγᾰ́δες hai Sumplēgádes
Genitive	τῆς Σῠμπληγᾰ́δος tês Sumplēgádos	τοῖν Σῠμπληγᾰ́δοιν toîn Sumplēgádoin	τῶν Σῠμπληγᾰ́δων tôn Sumplēgádōn
Dative	τῇ Σῠμπληγᾰ́δῐ têi Sumplēgádi	τοῖν Σῠμπληγᾰ́δοιν toîn Sumplēgádoin	ταῖς Σῠμπληγᾰ́σῐ / Σῠμπληγᾰ́σῐν taîs Sumplēgási(n)
Accusative	τὴν Σῠμπληγᾰ́δᾰ tḕn Sumplēgáda	τὼ Σῠμπληγᾰ́δε tṑ Sumplēgáde	τᾱ̀ς Σῠμπληγᾰ́δᾰς tā̀s Sumplēgádas
Vocative	Σῠμπληγᾰ́ς Sumplēgás	Σῠμπληγᾰ́δε Sumplēgáde	Σῠμπληγᾰ́δες Sumplēgádes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ds.

Descendants

• Greek: Συμπληγάς (Sympligás)
• Latin: Symplēgas

References

• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,026
• Συμπληγάς in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette