άρρηκτος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἄρρηκτος (árrhēktos)

Adjective

άρρηκτος • (árriktos) m (feminine άρρηκτη, neuter άρρηκτο)

1. unbreakable, indissoluble

Declension

Declension of άρρηκτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	άρρηκτος •	άρρηκτη •	άρρηκτο •	άρρηκτοι •	άρρηκτες •	άρρηκτα •
genitive	άρρηκτου •	άρρηκτης •	άρρηκτου •	άρρηκτων •	άρρηκτων •	άρρηκτων •
accusative	άρρηκτο •	άρρηκτη •	άρρηκτο •	άρρηκτους •	άρρηκτες •	άρρηκτα •
vocative	άρρηκτε •	άρρηκτη •	άρρηκτο •	άρρηκτοι •	άρρηκτες •	άρρηκτα •