αδίωκτος

See also: άδιωχτος

Greek

Adjective

αδίωκτος • (adíoktos) m (feminine αδίωκτη, neuter αδίωκτο)

1. (law) unsued, unprosecuted

Declension

Declension of αδίωκτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αδίωκτος •	αδίωκτη •	αδίωκτο •	αδίωκτοι •	αδίωκτες •	αδίωκτα •
genitive	αδίωκτου •	αδίωκτης •	αδίωκτου •	αδίωκτων •	αδίωκτων •	αδίωκτων •
accusative	αδίωκτο •	αδίωκτη •	αδίωκτο •	αδίωκτους •	αδίωκτες •	αδίωκτα •
vocative	αδίωκτε •	αδίωκτη •	αδίωκτο •	αδίωκτοι •	αδίωκτες •	αδίωκτα •

Related terms

• αδίκαστος (adíkastos, “untried”)

• see: αδικώ (adikó, “to wrong”)