αδιάρρηκτος

Greek

Adjective

αδιάρρηκτος • (adiárriktos) m (feminine αδιάρρηκτη, neuter αδιάρρηκτο)

1. unbreakable

   αδιάρρηκτοι δεσμοί φιλίας (unbreakable bonds of friendship)

   Tο χρηματοκιβώτιο βρέθηκε αδιάρρηκτο. (The safe was found to be unbreakable.)

2. intact, unbroken

Declension

Declension of αδιάρρηκτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αδιάρρηκτος •	αδιάρρηκτη •	αδιάρρηκτο •	αδιάρρηκτοι •	αδιάρρηκτες •	αδιάρρηκτα •
genitive	αδιάρρηκτου •	αδιάρρηκτης •	αδιάρρηκτου •	αδιάρρηκτων •	αδιάρρηκτων •	αδιάρρηκτων •
accusative	αδιάρρηκτο •	αδιάρρηκτη •	αδιάρρηκτο •	αδιάρρηκτους •	αδιάρρηκτες •	αδιάρρηκτα •
vocative	αδιάρρηκτε •	αδιάρρηκτη •	αδιάρρηκτο •	αδιάρρηκτοι •	αδιάρρηκτες •	αδιάρρηκτα •

Synonyms

• see: άθραυστος (áthrafstos, adjective)