αδιαφιλονίκητος
Greek edit
Adjective edit
αδιαφιλονίκητος • (adiafiloníkitos) m (feminine αδιαφιλονίκητη, neuter αδιαφιλονίκητο)
- undisputed, indisputable, irrefutable, incontravertable
- Ήταν ο αδιαφιλονίκητος νικητής του διαγωνισμού. (He was the undisputed winner of the contest.)
Declension edit
Declension of αδιαφιλονίκητος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | αδιαφιλονίκητος • | αδιαφιλονίκητη • | αδιαφιλονίκητο • | αδιαφιλονίκητοι • | αδιαφιλονίκητες • | αδιαφιλονίκητα • |
| genitive | αδιαφιλονίκητου • | αδιαφιλονίκητης • | αδιαφιλονίκητου • | αδιαφιλονίκητων • | αδιαφιλονίκητων • | αδιαφιλονίκητων • |
| accusative | αδιαφιλονίκητο • | αδιαφιλονίκητη • | αδιαφιλονίκητο • | αδιαφιλονίκητους • | αδιαφιλονίκητες • | αδιαφιλονίκητα • |
| vocative | αδιαφιλονίκητε • | αδιαφιλονίκητη • | αδιαφιλονίκητο • | αδιαφιλονίκητοι • | αδιαφιλονίκητες • | αδιαφιλονίκητα • |