αδιευθέτητος

Greek

Adjective

αδιευθέτητος • (adiefthétitos) m (feminine αδιευθέτητη, neuter αδιευθέτητο)

1. unsettled

Declension

Declension of αδιευθέτητος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αδιευθέτητος •	αδιευθέτητη •	αδιευθέτητο •	αδιευθέτητοι •	αδιευθέτητες •	αδιευθέτητα •
genitive	αδιευθέτητου •	αδιευθέτητης •	αδιευθέτητου •	αδιευθέτητων •	αδιευθέτητων •	αδιευθέτητων •
accusative	αδιευθέτητο •	αδιευθέτητη •	αδιευθέτητο •	αδιευθέτητους •	αδιευθέτητες •	αδιευθέτητα •
vocative	αδιευθέτητε •	αδιευθέτητη •	αδιευθέτητο •	αδιευθέτητοι •	αδιευθέτητες •	αδιευθέτητα •