αθεσμοθέτητος

Greek

Adjective

αθεσμοθέτητος • (athesmothétitos) m (feminine αθεσμοθέτητη, neuter αθεσμοθέτητο)

1. not legislated, unenacted

Declension

Declension of αθεσμοθέτητος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αθεσμοθέτητος •	αθεσμοθέτητη •	αθεσμοθέτητο •	αθεσμοθέτητοι •	αθεσμοθέτητες •	αθεσμοθέτητα •
genitive	αθεσμοθέτητου •	αθεσμοθέτητης •	αθεσμοθέτητου •	αθεσμοθέτητων •	αθεσμοθέτητων •	αθεσμοθέτητων •
accusative	αθεσμοθέτητο •	αθεσμοθέτητη •	αθεσμοθέτητο •	αθεσμοθέτητους •	αθεσμοθέτητες •	αθεσμοθέτητα •
vocative	αθεσμοθέτητε •	αθεσμοθέτητη •	αθεσμοθέτητο •	αθεσμοθέτητοι •	αθεσμοθέτητες •	αθεσμοθέτητα •

Synonyms

• αθέσπιστος (athéspistos)