ακατάγγελτος

Greek

Adjective

ακατάγγελτος • (akatángeltos) m (feminine ακατάγγελτη, neuter ακατάγγελτο)

1. (law) unsued, unaccused

Declension

Declension of ακατάγγελτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ακατάγγελτος •	ακατάγγελτη •	ακατάγγελτο •	ακατάγγελτοι •	ακατάγγελτες •	ακατάγγελτα •
genitive	ακατάγγελτου •	ακατάγγελτης •	ακατάγγελτου •	ακατάγγελτων •	ακατάγγελτων •	ακατάγγελτων •
accusative	ακατάγγελτο •	ακατάγγελτη •	ακατάγγελτο •	ακατάγγελτους •	ακατάγγελτες •	ακατάγγελτα •
vocative	ακατάγγελτε •	ακατάγγελτη •	ακατάγγελτο •	ακατάγγελτοι •	ακατάγγελτες •	ακατάγγελτα •