αμάθευτος

Greek

Adjective

αμάθευτος • (amátheftos) m (feminine αμάθευτη, neuter αμάθευτο)

1. unknown, not known
2. unlearned, not learnt

Declension

Declension of αμάθευτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αμάθευτος •	αμάθευτη •	αμάθευτο •	αμάθευτοι •	αμάθευτες •	αμάθευτα •
genitive	αμάθευτου •	αμάθευτης •	αμάθευτου •	αμάθευτων •	αμάθευτων •	αμάθευτων •
accusative	αμάθευτο •	αμάθευτη •	αμάθευτο •	αμάθευτους •	αμάθευτες •	αμάθευτα •
vocative	αμάθευτε •	αμάθευτη •	αμάθευτο •	αμάθευτοι •	αμάθευτες •	αμάθευτα •

Related terms

• see: αμάθεια f (amátheia, “ignorance, illiteracy”)