ανέκκλητος

Greek

Adjective

ανέκκλητος • (anékklitos) m (feminine ανέκκλητη, neuter ανέκκλητο)

1. irreversible, irrevocable

   Synonym: αμετάκλητος (ametáklitos)

2. (law) unappealable

   Synonym: τελεσίδικος (telesídikos)

Declension

Declension of ανέκκλητος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανέκκλητος •	ανέκκλητη •	ανέκκλητο •	ανέκκλητοι •	ανέκκλητες •	ανέκκλητα •
genitive	ανέκκλητου •	ανέκκλητης •	ανέκκλητου •	ανέκκλητων •	ανέκκλητων •	ανέκκλητων •
accusative	ανέκκλητο •	ανέκκλητη •	ανέκκλητο •	ανέκκλητους •	ανέκκλητες •	ανέκκλητα •
vocative	ανέκκλητε •	ανέκκλητη •	ανέκκλητο •	ανέκκλητοι •	ανέκκλητες •	ανέκκλητα •

Related terms

• ανέκκλητα (anékklita, “irrevocably”)