ανακαθιστός

Greek

Adjective

ανακαθιστός • (anakathistós) m (feminine ανακαθιστή, neuter ανακαθιστό)

1. sitting up

Declension

Declension of ανακαθιστός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανακαθιστός •	ανακαθιστή •	ανακαθιστό •	ανακαθιστοί •	ανακαθιστές •	ανακαθιστά •
genitive	ανακαθιστού •	ανακαθιστής •	ανακαθιστού •	ανακαθιστών •	ανακαθιστών •	ανακαθιστών •
accusative	ανακαθιστό •	ανακαθιστή •	ανακαθιστό •	ανακαθιστούς •	ανακαθιστές •	ανακαθιστά •
vocative	ανακαθιστέ •	ανακαθιστή •	ανακαθιστό •	ανακαθιστοί •	ανακαθιστές •	ανακαθιστά •

Related terms

• see: ανακάθομαι (anakáthomai, “to sit up”, deponent verb)