αναπληρωτικός

Greek

Adjective

αναπληρωτικός • (anaplirotikós) m (feminine αναπληρωτική, neuter αναπληρωτικό)

1. replacement, supplementary, alternate, surrogate
2. nonvoting

Declension

Declension of αναπληρωτικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αναπληρωτικός •	αναπληρωτική •	αναπληρωτικό •	αναπληρωτικοί •	αναπληρωτικές •	αναπληρωτικά •
genitive	αναπληρωτικού •	αναπληρωτικής •	αναπληρωτικού •	αναπληρωτικών •	αναπληρωτικών •	αναπληρωτικών •
accusative	αναπληρωτικό •	αναπληρωτική •	αναπληρωτικό •	αναπληρωτικούς •	αναπληρωτικές •	αναπληρωτικά •
vocative	αναπληρωτικέ •	αναπληρωτική •	αναπληρωτικό •	αναπληρωτικοί •	αναπληρωτικές •	αναπληρωτικά •

Synonyms

• αναπληρωματικός (anapliromatikós) (much more common)

Related terms

• see: αναπληρώνω (anapliróno, “to replace”)