αναποκατάστατος

Greek

Adjective

αναποκατάστατος • (anapokatástatos) m (feminine αναποκατάστατη, neuter αναποκατάστατο)

1. insolvent (bankrupt)
2. unreformed (sinner)
3. unrehabilitated (criminal)
4. (architecture) unrestored
5. (obsolete) not settled down (man)
6. (obsolete) unmarried (woman)

Declension

Declension of αναποκατάστατος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αναποκατάστατος •	αναποκατάστατη •	αναποκατάστατο •	αναποκατάστατοι •	αναποκατάστατες •	αναποκατάστατα •
genitive	αναποκατάστατου •	αναποκατάστατης •	αναποκατάστατου •	αναποκατάστατων •	αναποκατάστατων •	αναποκατάστατων •
accusative	αναποκατάστατο •	αναποκατάστατη •	αναποκατάστατο •	αναποκατάστατους •	αναποκατάστατες •	αναποκατάστατα •
vocative	αναποκατάστατε •	αναποκατάστατη •	αναποκατάστατο •	αναποκατάστατοι •	αναποκατάστατες •	αναποκατάστατα •