αναπολόγητος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀναπολόγητος (anapológētos, “without excuse or defence”).

Adjective

αναπολόγητος • (anapológitos) m (feminine αναπολόγητη, neuter αναπολόγητο)

1. undefended
2. without a hearing

Declension

Declension of αναπολόγητος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αναπολόγητος •	αναπολόγητη •	αναπολόγητο •	αναπολόγητοι •	αναπολόγητες •	αναπολόγητα •
genitive	αναπολόγητου •	αναπολόγητης •	αναπολόγητου •	αναπολόγητων •	αναπολόγητων •	αναπολόγητων •
accusative	αναπολόγητο •	αναπολόγητη •	αναπολόγητο •	αναπολόγητους •	αναπολόγητες •	αναπολόγητα •
vocative	αναπολόγητε •	αναπολόγητη •	αναπολόγητο •	αναπολόγητοι •	αναπολόγητες •	αναπολόγητα •

Related terms

• see: απολογούμαι (apologoúmai, “I defend myself”)