ανασκευαστικός

Greek

Adjective

ανασκευαστικός • (anaskevastikós) m (feminine ανασκευαστική, neuter ανασκευαστικό)

1. rebutting, refutatory

Declension

Declension of ανασκευαστικός

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανασκευαστικός •	ανασκευαστική •	ανασκευαστικό •	ανασκευαστικοί •	ανασκευαστικές •	ανασκευαστικά •
genitive	ανασκευαστικού •	ανασκευαστικής •	ανασκευαστικού •	ανασκευαστικών •	ανασκευαστικών •	ανασκευαστικών •
accusative	ανασκευαστικό •	ανασκευαστική •	ανασκευαστικό •	ανασκευαστικούς •	ανασκευαστικές •	ανασκευαστικά •
vocative	ανασκευαστικέ •	ανασκευαστική •	ανασκευαστικό •	ανασκευαστικοί •	ανασκευαστικές •	ανασκευαστικά •

Related terms

• see: ανασκευάζω (anaskevázo, “to refute, to rebut”)