ανασταλτός
Greek edit
Adjective edit
ανασταλτός • (anastaltós) m (feminine ανασταλτή, neuter ανασταλτό)
- (formal, law) suspendable (able or eligible to be suspended)
- Η ποινή του είναι ανασταλτή.
- I poiní tou eínai anastaltí.
- His sentence is suspendable.
Declension edit
Declension of ανασταλτός
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | ανασταλτός • | ανασταλτή • | ανασταλτό • | ανασταλτοί • | ανασταλτές • | ανασταλτά • |
| genitive | ανασταλτού • | ανασταλτής • | ανασταλτού • | ανασταλτών • | ανασταλτών • | ανασταλτών • |
| accusative | ανασταλτό • | ανασταλτή • | ανασταλτό • | ανασταλτούς • | ανασταλτές • | ανασταλτά • |
| vocative | ανασταλτέ • | ανασταλτή • | ανασταλτό • | ανασταλτοί • | ανασταλτές • | ανασταλτά • |
Related terms edit
- αναστέλλω (anastéllo, “to suspend”)