αναφομοίωτος

Greek

Adjective

αναφομοίωτος • (anafomoíotos) m (feminine αναφομοίωτη, neuter αναφομοίωτο)

1. unassimilated, unassimilatable

Declension

Declension of αναφομοίωτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αναφομοίωτος •	αναφομοίωτη •	αναφομοίωτο •	αναφομοίωτοι •	αναφομοίωτες •	αναφομοίωτα •
genitive	αναφομοίωτου •	αναφομοίωτης •	αναφομοίωτου •	αναφομοίωτων •	αναφομοίωτων •	αναφομοίωτων •
accusative	αναφομοίωτο •	αναφομοίωτη •	αναφομοίωτο •	αναφομοίωτους •	αναφομοίωτες •	αναφομοίωτα •
vocative	αναφομοίωτε •	αναφομοίωτη •	αναφομοίωτο •	αναφομοίωτοι •	αναφομοίωτες •	αναφομοίωτα •

Related terms

• see: αφομοιώνω (afomoióno, “to assimilate”)