αναχωρητής

Greek

Noun

αναχωρητής • (anachoritís) m (plural αναχωρητές, feminine αναχωρήτρια)

1. (religion) hermit, recluse, anchorite (anachorite), eremite

Declension

Declension of αναχωρητής

	singular	plural
nominative	αναχωρητής •	αναχωρητές •
genitive	αναχωρητή •	αναχωρητών •
accusative	αναχωρητή •	αναχωρητές •
vocative	αναχωρητή •	αναχωρητές •

Related terms

• and see: αναχωρώ (anachoró, “to depart”)
• αναχωρητήριο n (anachoritírio, “hermitage”)
• αναχωρητισμός m (anachoritismós, “anachoresis”)