ανομιμοποίητος

Greek

Adjective

ανομιμοποίητος • (anomimopoíitos) m (feminine ανομιμοποίητη, neuter ανομιμοποίητο)

1. unlegalised

Declension

Declension of ανομιμοποίητος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανομιμοποίητος •	ανομιμοποίητη •	ανομιμοποίητο •	ανομιμοποίητοι •	ανομιμοποίητες •	ανομιμοποίητα •
genitive	ανομιμοποίητου •	ανομιμοποίητης •	ανομιμοποίητου •	ανομιμοποίητων •	ανομιμοποίητων •	ανομιμοποίητων •
accusative	ανομιμοποίητο •	ανομιμοποίητη •	ανομιμοποίητο •	ανομιμοποίητους •	ανομιμοποίητες •	ανομιμοποίητα •
vocative	ανομιμοποίητε •	ανομιμοποίητη •	ανομιμοποίητο •	ανομιμοποίητοι •	ανομιμοποίητες •	ανομιμοποίητα •

Related terms

• see: ανομία f (anomía, “lawlessness”) and νόμος m (nómos, “law”)