ανομοθέτητος

Greek

Adjective

ανομοθέτητος • (anomothétitos) m (feminine ανομοθέτητη, neuter ανομοθέτητο)

1. unlegislated

Declension

Declension of ανομοθέτητος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανομοθέτητος •	ανομοθέτητη •	ανομοθέτητο •	ανομοθέτητοι •	ανομοθέτητες •	ανομοθέτητα •
genitive	ανομοθέτητου •	ανομοθέτητης •	ανομοθέτητου •	ανομοθέτητων •	ανομοθέτητων •	ανομοθέτητων •
accusative	ανομοθέτητο •	ανομοθέτητη •	ανομοθέτητο •	ανομοθέτητους •	ανομοθέτητες •	ανομοθέτητα •
vocative	ανομοθέτητε •	ανομοθέτητη •	ανομοθέτητο •	ανομοθέτητοι •	ανομοθέτητες •	ανομοθέτητα •

Related terms

• see: ανομία f (anomía, “lawlessness”) and νόμος m (nómos, “law”)