αντάξιος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀντάξιος (antáxios).

Adjective

αντάξιος • (antáxios) m (feminine αντάξιη, neuter αντάξιο)

1. equal to, deserving, worthy of

Declension

Declension of αντάξιος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αντάξιος •	αντάξιη •	αντάξιο •	αντάξιοι •	αντάξιες •	αντάξια •
genitive	αντάξιου •	αντάξιης •	αντάξιου •	αντάξιων •	αντάξιων •	αντάξιων •
accusative	αντάξιο •	αντάξιη •	αντάξιο •	αντάξιους •	αντάξιες •	αντάξια •
vocative	αντάξιε •	αντάξιη •	αντάξιο •	αντάξιοι •	αντάξιες •	αντάξια •