ανυστέρητος

Greek

Adjective

ανυστέρητος • (anystéritos) m (feminine ανυστέρητη, neuter ανυστέρητο)

1. inaustere, without austerity, without privations

Declension

Declension of ανυστέρητος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ανυστέρητος •	ανυστέρητη •	ανυστέρητο •	ανυστέρητοι •	ανυστέρητες •	ανυστέρητα •
genitive	ανυστέρητου •	ανυστέρητης •	ανυστέρητου •	ανυστέρητων •	ανυστέρητων •	ανυστέρητων •
accusative	ανυστέρητο •	ανυστέρητη •	ανυστέρητο •	ανυστέρητους •	ανυστέρητες •	ανυστέρητα •
vocative	ανυστέρητε •	ανυστέρητη •	ανυστέρητο •	ανυστέρητοι •	ανυστέρητες •	ανυστέρητα •

Related terms

• see: αυστηρός (afstirós, “strict”)