ασυγκέραστος

Greek

Adjective

ασυγκέραστος • (asygkérastos) m (feminine ασυγκέραστη, neuter ασυγκέραστο)

1. pure, unmixed

Declension

Declension of ασυγκέραστος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ασυγκέραστος •	ασυγκέραστη •	ασυγκέραστο •	ασυγκέραστοι •	ασυγκέραστες •	ασυγκέραστα •
genitive	ασυγκέραστου •	ασυγκέραστης •	ασυγκέραστου •	ασυγκέραστων •	ασυγκέραστων •	ασυγκέραστων •
accusative	ασυγκέραστο •	ασυγκέραστη •	ασυγκέραστο •	ασυγκέραστους •	ασυγκέραστες •	ασυγκέραστα •
vocative	ασυγκέραστε •	ασυγκέραστη •	ασυγκέραστο •	ασυγκέραστοι •	ασυγκέραστες •	ασυγκέραστα •

Further reading

• ασυγκέραστος - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.