ασυμπλήρωτος

Greek

Adjective

ασυμπλήρωτος • (asymplírotos) m (feminine ασυμπλήρωτη, neuter ασυμπλήρωτο)

1. incomplete, not filled in (fform, etc)
2. unfinished, incomplete, uncompleted (work, job)

Declension

Declension of ασυμπλήρωτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ασυμπλήρωτος •	ασυμπλήρωτη •	ασυμπλήρωτο •	ασυμπλήρωτοι •	ασυμπλήρωτες •	ασυμπλήρωτα •
genitive	ασυμπλήρωτου •	ασυμπλήρωτης •	ασυμπλήρωτου •	ασυμπλήρωτων •	ασυμπλήρωτων •	ασυμπλήρωτων •
accusative	ασυμπλήρωτο •	ασυμπλήρωτη •	ασυμπλήρωτο •	ασυμπλήρωτους •	ασυμπλήρωτες •	ασυμπλήρωτα •
vocative	ασυμπλήρωτε •	ασυμπλήρωτη •	ασυμπλήρωτο •	ασυμπλήρωτοι •	ασυμπλήρωτες •	ασυμπλήρωτα •

Further reading

• ασυμπλήρωτος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language