αἰλούροιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ai̯.lǔː.roi̯n/ → /ɛˈlu.ryn/ → /eˈlu.rin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ai̯.lǔː.roi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɛˈlu.ryn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɛˈlu.ryn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈlu.ryn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈlu.rin/

Noun

αἰλούροιν • (ailoúroin)

1. genitive/dative dual of αἴλουρος (aílouros)