αἰνότατε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ai̯.nó.ta.te/ → /ɛˈno.ta.te/ → /eˈno.ta.te/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ai̯.nó.ta.te/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɛˈno.ta.te/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɛˈno.ta.te/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈno.ta.te/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈno.ta.te/

Adjective

αἰνότᾰτε • (ainótate)

1. masculine vocative singular of αἰνότᾰτος (ainótatos)