γενοίμεθα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡí.ɡne.tai̯/ → /ˈʝi.ɣne.tɛ/ → /ˈʝi.ɣne.te/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡí.ɡne.tai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈɡi.ɡne.tɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈʝi.ɣne.tɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈʝi.ɣne.te/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈʝi.ɣne.te/

Verb

γενοίμεθα • (genoímetha)

1. first-person plural aorist mediopassive optative of γίγνομαι (gígnomai)