γενομένου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡe.no.mé.nuː/ → /ʝe.noˈme.nu/ → /ʝe.noˈme.nu/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.no.mé.nuː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡe.noˈme.nu/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝe.noˈme.nu/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝe.noˈme.nu/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.noˈme.nu/

Participle

γενομένου • (genoménou)

1. masculine/neuter genitive singular of γενόμενος (genómenos)