δαιδαλέου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /dai̯.da.lé.uː/ → /ðɛ.ðaˈle.u/ → /ðe.ðaˈle.u/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /dai̯.da.lé.uː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /dɛ.daˈle.u/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðɛ.ðaˈle.u/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðe.ðaˈle.u/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðe.ðaˈle.u/

Adjective

δαιδᾰλέου • (daidaléou)

1. masculine/neuter genitive singular of δαιδάλεος (daidáleos)