δαιμόνιε

Ancient Greek

Alternative forms

• δαιμόνι’ (daimóni’) — apocopic

Pronunciation

 

• IPA^(key): /dai̯.mó.ni.e/ → /ðɛˈmo.ni.e/ → /ðeˈmo.ni.e/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /dai̯.mó.ni.e/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /dɛˈmo.ni.e/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ðɛˈmo.ni.e/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðeˈmo.ni.e/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðeˈmo.ni.e/

Adjective

δαιμόνῐε • (daimónie)

1. masculine vocative singular of δαιμόνῐος (daimónios)