διαλελυμένοιν

See also: διαλελυμένοις

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ði.a.le.lyˈme.nyn/ → /ði.a.le.liˈme.nin/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.a.le.lyˈme.nyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.a.le.lyˈme.nyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.a.le.lyˈme.nyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.a.le.liˈme.nin/

Participle

δῐᾰλελῠμένοιν • (dialeluménoin) (Koine)

1. genitive/dative dual masculine/neuter of δῐᾰλελῠμένος (dialeluménos)