διαλελυμένον

See also: διαλελυμένων and διαλελυμένο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ði.a.le.lyˈme.non/ → /ði.a.le.liˈme.non/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.a.le.lyˈme.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.a.le.lyˈme.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.a.le.lyˈme.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.a.le.liˈme.non/

Participle

δῐᾰλελῠμένον • (dialeluménon) (Koine)

1. inflection of δῐᾰλελῠμένος (dialeluménos):
   1. accusative singular masculine
   2. nominative/accusative/vocative singular neuter